Onverhuld: Een naakt land

Er is een land op een onbekende plek hier ver, ver, vandaan waar men leeft volgens de oudste tradities en gebruiken. Als je vraagt waarom iets gaat zoals het gaat, is het antwoord steevast: “omdat we dat al jaren zo doen”. De tradities worden elk jaar net iets heftiger en radicaler maar niemand durft er iets van te zeggen. Dan is er een kleine groep in het land die in hun werk steeds meer moeite krijgt om de tradities en gewoonten toe te passen. Ze vertegenwoordigen de stem van de toekomst die roept: “Maar keizer, u bent NAAKT!” Voor degenen die het sprookje niet kennen. Die keizer laat zich inderdaad naakt rondrijden, de mensen aan de kant vinden dat normaal omdat de keizer dat nou eenmaal doet. Tot een jongetje roept. ‘Die man heeft geen kleren aan.’ Dit is vrij naar het sprookje ‘de nieuwe kleren van de keizer’ van Hans Christian Andersen en naar de Fransman Molière. Die laatste was een toneelschrijver en acteur (in zijn eigen stukken) en in zijn satire stak hij de draak met betweters, theoretici, schijngeleerden en overdreven bewondering. Moet een leuke kerel geweest zijn die Molière. Hij overleed trouwens jong, direct na zijn laatste komedie ‘Le malade imaginaire’, waarin hij uiteraard zelf de hoofdrol speelde. In dat toneelstuk werd de spot gedreven met ziek zijn. Hij werd op het podium onwel en overleed nog die avond. Kortom deze man vond dat vastgeroeste patronen doorbroken konden worden.

Wat bedoel ik er nu mee? Gemeenten moeten over zaken die we al jaren doen in Nederland, omdat het zo moet of hoort, misschien eens kritischer vragen stellen aan Den Haag en aan zichzelf.

Mensen willen graag een huis. Wanneer we die willen bouwen lopen we tegen allerhande soms onduidelijke regelgeving aan over bijvoorbeeld stikstof, bestemming en natuur. Dan kan er niet gebouwd worden of met behulp van dure rapportages vele jaren later. Ik zeg niet dat wij ons niets moeten aantrekken van die regelgeving, maar dat we dat onderkennen en die procedures sneller doorlopen. Of aangeven dat we dat nu eenmaal zo doen en het daarom lang duurt voor iemand een huis heeft. Maar dat wil toch niemand.

We stimuleren zonnepanelen, we willen besparen, we willen zonering voor auto’s in steden, maar we kunnen energieopbrengst niet kwijt op het net en woningen en bedrijven en laadpalen niet aansluiten vanwege netcongestie. Van dat laatste hadden we nog niet gehoord toen we die plannen maakten.

Zou hier kritisch naar kijken en afwegingen maken wat nu wel en wat nu niet mogelijk is nuttiger zijn, in plaats van gewoon doorhollen?

Wij lopen nog niet naakt rond zoals de keizer in het sprookje, af en toe van kleren wisselen is wel zo handig.

Lees hier de online krant van deze week.